|
ԽՈՏԸ Բարձր դիզեք մարմինները Աուստեռլիցում ու Վաթեռլոում։ Հողածածկ արեք նրանց և թողեք ինձ իմ գործն անեմ – Ես խոտն եմ, ես ծածկում եմ ամեն ինչ։
Բարձր դիզեք նրանց նաև Գետտիսբուրգում Հողածածկ արեք նրանց Իպրեսում և Վերդունում։ Թաղեք նրանց հողի տակ և թողեք ինձ իմ գործն անեմ։ Երկու տարի, տաս տարի՝ և ուղեվորները կհարցնեն ուղեկցորդին․ Այս ի՞նչ տեղ է։ Որտե՞ղ ենք մենք հիմա։
Ես խոտն եմ։ Թողեք իմ գործն անեմ։
ԵՍ ԺՈՂՈՎՈՒՐԴՆ ԵՄ, ԱՄԲՈԽԸ Ես ժողովուրդն եմ – ամբոխը – խուժանը - զանգվածը։ Գիտե՞ք արդյոք, որ աշխարհի մեծ գործերը իմ միջոցով են արվում։ Ես աշխատավորն եմ, հնարագետը, աշխարհի սննունդն ու հագուստը ստեղծողը։ Ես հանդիսատեսն ու վկան եմ պատմության։ իմ միջից Նապոլեոններն են գալիս ու Լինկոլնները։ Նրանք մեռնում են։ Այդժամ ես ուղարկում եմ ավելի շատ Նապոլեոններ ու Լինկոլներ։ Ես հողն եմ սերմնահատիկի ։ Ես տափաստանն եմ, որ դիմանում է բազում հերկումների։ Սոսկալի փոթորիկներ են անցնում իմ վրայով։ Ես մոռանում եմ։ Իմ միջի լավագույններն ուժասպառ ու հալումաշ են արվում։ Ես մոռանում եմ։ Ամեն ինչ, Մահից բացի, մոտենում է ինձ և ստիպում, որ աշխա-տեմ ու հրաժարվեմ ամենից, ինչ որ ունեմ։ Իսկ ես մոռանում եմ։ Երբեմն ես մռնչում եմ, թափ եմ տալիս ինձ և ցողում եմ մի քանի կարմիր կաթիլ, որ պատմությունը հիշի։ Հետո մոռանում եմ։ Երբ ես՝ Ժողովուրդս, սովորեմ հիշել, երբ ես՝ Ժողովուրդս, օգտագործեմ երեկվա դասերը և այլևս չմոռանամ թե ինձ ո՛վ կողոպտեց անցյալ տարի, ո՛վ ինձ հիմարացրեց, ապա ամբողջ աշխարհում չի գտնվի մի ճառախոս, որ ասի՝ “Ժողովուրդը…” ՝ հեգնանքի երանգն իր ձայնի մեջ կամ ծաղրական ժպիտը դեմքին։ Այդժամ ամբոխը - խուժանը - զանգվածը կժամանի։
Թարգմանությունը Մուշեղ Բադալյանի
|
|
Grass Pile the bodies high at Austerlitz and Waterloo. Shovel them under and let me work— I am the grass; I cover all.
And pile them high at Gettysburg And pile them high at Ypres and Verdun. Shovel them under and let me work. Two years, ten years, and passengers ask the conductor: What place is this? Where are we now?
I am the grass. Let me work.
I Am the People, the Mob I am the people—the mob—the crowd—the mass. Do you know that all the great work of the world is done through me? I am the workingman, the inventor, the maker of the world’s food and clothes. I am the audience that witnesses history. The Napoleons come from me and the Lincolns. They die. And then I send forth more Napoleons and Lincolns. I am the seed ground. I am a prairie that will stand for much plowing. Terrible storms pass over me. I forget. The best of me is sucked out and wasted. I forget. Everything but Death comes to me and makes me work and give up what I have. And I forget. Sometimes I growl, shake myself and spatter a few red drops for history to remember. Then—I forget. When I, the People, learn to remember, when I, the People, use the lessons of yesterday and no longer forget who robbed me last year, who played me for a fool—then there will be no speaker in all the world say the name: “The People,” with any fleck of a sneer in his voice or any far-off smile of derision. The mob—the crowd—the mass—will arrive then.
Translated into Armenian by Moushegh Badalian |
|
Կառլ Սանդբըրգ (1878-1967) Carl Sandburg Ամերիկացի բանաստեղծ, արձակագիր, բանահավաք, լրագրող և խմբագիր։ Երեք անգամ արժանացել է Պուլիցերյան մրցանակի՝ երկու անգամ իր բանաստեղծություների և մեկ անգամ Աբրահամ Լինքոլնի կենսագրության համար։ |
|
Translations from English Թարգմանություններ Անգլերենից
|
|
Poetic Translations Into And From Armenian Բանաստեղծական Թարգմանություններ Հայերեն և Հայերենից |
