EmilyDickinsonPoems

Էմիլի Դիքինսոն (1830 - 1886) Emily Dickinson

Ամերիկացի բանաստեղծ։ Չնայած 19-րդ դարավերջի և 20-րդ դարասկզբի գրաքննադատության անբարեհաճ արձագանքներին, Էմիլի Դիքինսոնը ներկայումս համարվում է ամերիկյան մեծագույն բանաստեղծներից մեկը:

Translations from English

Թարգմանություններ Անգլերենից

Poetic Translations Into And From Armenian

Բանաստեղծական Թարգմանություններ

Հայերեն և Հայերենից

Translations

Թարգմանություններ

* * *

Ես Մահին վերցնել անկարող էի –

Մա՛հը ինձ սիրով վերցրեց իր հետ –

Կառքի մեջ միայն Մենք երկուսս էինք –

Անմահության հետ։

Քշում էր դանդաղ – Նա շտապել չունի։

Ես թողել էի թե՛ գործ, թե՛ ժամանց՝

Նրա բարեկիրթ, քաղաքավարի

Վարմունքից ազդված –

Անցանք Դպրոցը՝ Ընդմիջման պահին

Երեխաների մրցելը տեսանք –

Անցանք Ակնապիշ Ցորյանի Դաշտեր –

Ու Մայրամուտի Արևից անցանք –

Կամ ավելի ճիշտ – Նա՛ անցավ Մեզնից –

Շաղը սփռում էր սարսռեցնող Ցուրտ –

Զգեստս նրբին Շղարշից էր սոսկ –

Վզպատս նույնպես –

Մենք կանգ առանք մի ցածրիկ Տան առաջ,

Մի Տուն, որ կարծես Այտուց էր Հողի –

Տանիքը հազիվ նշմարելի էր –

Քիվն էլ՝ գետնամած – փռված էր Հողին –

Այդ պահից Դարեր – ինչպես Օր – անցան

Ու նոր միայն ես աղոտ հասկացա,

Որ Ձիերի վարգն անշեղ, հաստատուն,

Ուղղված էր դեպի Հավիտենություն –

ԵՍ ՈՉ ՈՔ ԵՄ, ԻՍԿ ԴՈՒ Ո՞Վ ԵՍ

Ես ոչ ոք եմ։ Իսկ դու ո՞վ ես։

Միթե՞ ոչ ոք ես նույնպես։

Ուրեմն մենք զույգ ենք, բայց սու՜ս

Կվտարեն մեզ, գիտե՞ս։

Ձանձրույթ է, երբ ինչ որ մեկն ես –

Գորտի նման, ստիպված,

Քո անունը օրնիբուն տուր

Ճահճին քեզնով հիացած։

ԹԵ ԶՈՐԵՄ ԲՈՒԺԵԼ

Թե զորեմ բուժել գեթ մի բեկված սիրտ՝

Իզուր չեմ ապրել։

Թե զորեմ մի կյանք փրկել ցավից բիրտ,

Կամ մի վիշտ մեղմել,

Կամ բնից ընկած մի տկար թռչնի

Իր բույնը դարձնել՝

Իզուր չեմ ապրել։

ՄԱՐՏԱԴԱՇՏ

Նրանք ընկան ինչպես փաթիլ,

ինչպես աստղն՝ երկնից հանկարծ,

Ինչպես վարդի թերթն՝ հունիսի

Հանկարծահաս քամուց պոկված:

Ու ընկած են խոտերի մեջ –

Չի նկատում նրանց ոչ ոք –

Սակայն Աստծո ցուցակի մեջ

Իր տեղն ունի ամենայն ոք:

ՃՇՄԱՐԻՏՆ ԱՍԱ - ՈՂՋԸ, ԲԱՅՑ ԶԳՈՒՅՇ

Ճշմարիտն ասա – ողջը, բայց զգույշ,

Նախ մի պտույտ տուր եզրով օղակի,

Ճշմարտությունը մեր խեղճ բերկրանքին

Շլացնող լույս է՝ պայծառ անհարկի:

Աստիճանաբար, ինչպես մանկանը

Տրվող պարզեցված բացատրություն –

Ճշմարտության լույսն այդպես պիտ տրվի,

Այլապես մարդիկ կկուրանան իսկույն:

ՍԻՐՏ ԻՄ, ՆՐԱՆ ԵԿ ՄՈՌԱՆԱՆՔ

Սի՛րտ իմ, նրան եկ մոռանանք,

Հենց ա՛յս գիշեր, անվերադարձ,

Դու մոռացիր ջերմությունը,

Իսկ ես՝ լույսը նրա տված։

Երբ վերջացնես, ինձ իմաց տուր,

Անմիջապես ես կսկսեմ։

Արա՛գ։ Մինչ դու հապաղում ես,

Չլինի ես շատ բան հիշեմ։

ԻՆՉ ՈՐ ՈՒՆԵՄ ՍԱ Է ԱՅՍՕՐ

Ինչ որ ունեմ, սա՛ է այսօր –
Սա՛ եմ բերել սրտիս հետ –
Սա՛ ու սիրտս, և դաշտերը –
Արոտները ծաղկավետ –

Հաշվիր – եթե ես մոռանամ,
Մեկը գուցե գումարի –
Սա՛, սիրտս և մեղուները

Երեքնուկի դաշտերի։

Թարգմանությունը Մուշեղ Բադալյանի

* * *

Because I could not stop for Death –

He kindly stopped for me –

The Carriage held but just Ourselves –

And Immortality.

We slowly drove – He knew no haste

And I had put away

My labor and my leisure too,

For His Civility –

We passed the School, where Children strove

At Recess – in the Ring –

We passed the Fields of Gazing Grain –

We passed the Setting Sun –

Or rather – He passed Us –

The Dews drew quivering and Chill –

For only Gossamer, my Gown –

My Tippet – only Tulle –

We paused before a House that seemed

A Swelling of the Ground –

The Roof was scarcely visible –

The Cornice – in the Ground –

Since then – ’tis Centuries – and yet

Feels shorter than the Day

I first surmised the Horses’ Heads

Were toward Eternity –

A’M NOBODY! WHO ARE YOU?

I'm nobody! Who are you?

Are you nobody, too?

Then there's a pair of us — don't tell!

They'd banish us, you know.

How dreary to be somebody!

How public, like a frog

To tell your name the livelong day

To an admiring bog!

IF I CAN STOP

If I can stop one heart from breaking,

I shall not live in vain;

If I can ease one life the aching,

Or cool one pain,

Or help one fainting robin

Unto his nest again,

I shall not live in vain.

THE BATTLEFIELD

They dropped like flakes, they dropped like stars,
Like petals from a rose,
When suddenly across the June
A wind with fingers goes.
They perished in the seamless grass, —
No eye could find the place;
But God on his repealless list
Can summon every face.

TELL ALL THE TRUTH BUT TELL IT SLANT

Tell all the truth but tell it slant,

Success in circuit lies,

Too bright for our infirm delight

The truth's superb surprise;

As lightning to the children eased

With explanation kind,

The truth must dazzle gradually

Or every man be blind.

HEART! WE WILL FORGET HIM!

Heart! We will forget him!

You and I - tonight!

You may forget the warmth he gave -

I will forget the Light!

When you have done, pray tell me

That I may straight begin!

Haste! lest while you're lagging

I may remember him!

IT’S ALL I HAVE TO BRING TODAY

It's all I have to bring today –
This, and my heart beside –
This, and my heart, and all the fields –
And all the meadows wide –

Be sure you count – should I forget
Some one the sum could tell –
This, and my heart, and all the Bees
Which in the Clover dwell.

Translated into Armenian by M. Badalian