RomanKisyovPoems

ԻԹԱԿԵ
                  «… և հասկացա հաստատ –
                     իթակեներն ինչ են նշանակում»:
                                                    Կ. Կավաֆիս
Ե՛ս էլ Ոդիսևս եմ,
սակայն՝ անհայտ,
ոչ ոք դեռ իմ մասին բան չի լսել ,
ոչ ոք չի կռահել խոկումներս խոր ու հնարամիտ…

Քանի որ չեմ լքել երբեք իմ Իթակեն:

Ես իմ կյանքում երբեք չեմ հանդիպել
ոչ մի լիստրիգոնի կամ կիկլոպի, ոչ էլ սիրենների,
և ձին Տրոյական հնարել չեմ փորձել,
և չեմ սխրագործել…

Քանի որ չեմ լքել երբեք իմ Իթակեն:

Իմ աղեղի ուժի, քաջությանս մասին,
ոչ ոք չի հասցրել բան իմանալ:
Պենելոպեն անգամ անտարբեր է դառել,
վաղուց սերն է սառել սրտում նրա…

Քանի որ չեմ լքել երբեք իմ Իթակեն:

ՈՉ ՈՔ ԻՆՁ ՉԻ ՀԱՐՑՐԵԼ

Ինձ չի հարցրել ոչ ոք,
ուզո՞ւմ էի ծնվել,
ոչ ոք ինձ չի հարցրել,
ուզո՞ւմ էի ապրել
այս աշխարհում, հիմա,
ժամանակում իմ այս,
ոչ ոք, երբևիցե, ինձ չի հարցրել նաև,
ուզո՞ւմ էի լինել հենց այս, ինչ կամ:
Կյանքս ե՛ս չեմ ընտրել,
ինձ ընտրել է կյանքը,
ու երբ ինչ-որ մի օր
ձանձրացնեմ նրան, կհեռանա հանկարծ,
չհարցնելով անգամ,
ուզո՞ւմ էի, արդյոք, որ բաժանվենք:

ՍՏՈՐԱԿԵՏԵՐ

Կյանքը
շարան է
ստորակետերի

Եվ այդ շարանը ստորակետերի՝
հարցականներով –
Մանկությունն է մեր

Եվ այդ շարանը ստորակետերի՝
ընդմիջումներով բացականչական –
Պատանությունն է

Եվ այդ շարանը ստորակետերի՝
բազմակետերով –
Ծերությունն է մեր

Իսկ վերջակետը
անտես մի ձեռք է դնում
ի վերջո

ՄԻՍՏԻԿԱԿԱՆ ՎԱՐԴԸ

Ո՞րն է գաղտնիքը քո
իմ հոգու վարդ.
դու մեկ թառամում ես
շողերի մեջ քնքուշ ցողերի մեջ
մեկ էլ բացվում հանկարծ
սառնամանիքի մեջ ու երաշտի

Իմ հոգու վարդ
ո՞րն է քո գաղտնիքը.
այդ ինչ հեղհեղուկ է
գույնը թերթիկներիդ –
կարմիր – դեղին – կարմիր և սպիտակ
ու մեկ էլ սև հանկարծ ու սևավոր

Իմ հոգու վարդ
ծանիր առեղծվածդ վերին
գեղեցկությունը քո և բուրմունքդ
ինչո՞ւ ես միշտ բաշխում ուրիշներին,
իսկ ինձ բաժին հանում
այս պսակը – հյուսված քո փշերից

ԿԱՆԽԱԳՈՒՇԱԿՈՒԹՅՈՒՆ

Կվերադառնա արցունքն առաջին
որ ծնվեց աչքում առաջին մարդու
առաջին օրը
առաջին մեղքին հաջորդած պահին

Կվերադառնա արցունքն առաջին՝
մայրը մարդկության ամբողջ արցունքի
կվերադառնա
երբ հնչի Տիրոջ դատաստանն Ահեղ

Կվերադառնա արցունքն առաջին
ահեղ ու հսկա
և կհեղեղի աշխարհը համայն

Եվ դանդաղ քաշվող ջրերի միջից
կելնի նոր աշխարհ
առանց արցունքի:

Թարգմանությունը Գագիկ Դավթանի

ИТАКА

“…навярно вече си разбрал
Итаките що значат.”

К. Кавафис

И аз съм Одисей,
но неизвестен.
За мене никой нищичко не чу
и никой не разбра за хитростта ми…

Защото никога Итака не напуснах.

В живота си не срещнах ни веднъж
циклопи, ластригони и сирени.
Троянски кон не построих
и с подвизи не се прочух…

Защото никога Итака не напуснах.

За силата на моя лък и смелостта ми
никой не узна.
Дори и Пенелопа в любовта си
към мен отдавна охладня…

Защото никога Итака не напуснах.

НИКОЙ НЕ МЕ Е ПИТАЛ…

Никой не ме е питал
искал ли съм да се раждам.

Никой не ме е питал
искал ли съм да живея
точно тук, сега, във този век…
И не ме е питал никой
искал ли съм да съм този,
който всъщност съм.
Живота си не аз избрах –
той мен избра.
А когато му омръзна някой ден,
ще си отиде,
без да ме попита
искам ли да се разделяме.

ЗАПЕТАИ

Животът
е поредица
от запетаи:

Поредица от запетаи
с въпросителни
е Детството

Поредица от запетаи
с удивителни
е Младостта

Поредица от запетаи
с многоточия
е Старостта

Невидима ръка
накрая
слага точка.

МИСТИЧНАТА РОЗА

Розо на душата ми
каква е тази тайна:
понякога при топлина
и влага вехнеш ти
а случва се при студ
и суша да цъфтиш

Розо на душата ми
каква е твойта тайна:
постоянно се променя
твоя цвят –
бял червен бял червен
и много рядко черен

Розо на душата ми
открий ми тази тайна:
твоето ухание и красота
защо са винаги за другите
а винаги за мен – венеца
от твоите тръни

ПРЕДСКАЗАНИЕ

Ще се завърне първата сълза
отронена от първия човек
в първия ден
след първия грях

Ще се завърне първата сълза –
майка на всички човешки сълзи
ще се завърне
в деня на Страшния съд

Ще се завърне първата сълза
страшна и огромна
и ще залее този свят

И от потопните води
нов свят ще се роди –
свят без сълзи

Перевод на армянский Гагика Давтяна

ՌՈՄԱՆ ԿԻՍՅՈՎ (1962) РОМАН КИСЬОВ

Բուլղար բանաստեղծ, գեղանկարիչ, թարգմանիչ: Ծնվել է Բուլղարիայի Կազանլիկ քաղաքում: Ավարտել է Սոֆիայի գեղարվեստի Ազգային ակադեմիան: Հեղինակ է բանաստեղծական մի շարք ժողովածուների, որոնցից առաջինը՝ «Դրախտի դարպասներ»-ը (1995) արժանացել է Պլովդիվի «Խրիստո Գ. Դանով» հրատարակչության սահմանած Ազգային պարգևին՝ «Պոեզիա» անվանակարգում: Նրա բանաստեղծությունները թարգմանված են ռուսերեն, անգլերեն, իտալերեն, նիդեռլանդերեն, դանիերեն, հունարեն, թուրքերեն, ռումիներեն, սերբերեն, ալբաներեն, եբրայերեն, արաբերեն, չինարեն, հինդի և այլ լեզուներով: Մասնակցել է պոեզիայի միջազգային շատ փառատոների: