RosaKastyanPoems

WHY I DO NOT SLEEP AT NIGHTS?

What do you think I do at nights,

On endless nights when I don’t sleep?

Am I reading?

Am I dreaming?

Remembering?

Or pondering the gossips that I have seen-heard

During the day?

You would like that I think of you? ...

It’s not real –

I'm so busy.

You’ll not believe, at nights I do a serious work,

Which I can't do during the day –

With my eyes - closed,

But heart - watchful

I hold my breath and listen to

Whispers of night;

I hear the sigh

Of every petal

That comes from the disconsolate flower bud

And goes far into the universe infinite...

Now do you see what do I do at sleepless nights?

I save myself from thinking about you…

WHAT SHOULD I DO WITH YOU?

Sometimes, (often),

You take in your hands

Yellowed of time

Fragments of your past

And one by one

Caress or tear them;

There are such of them

That you would like to burn in fire

But you look at them long, holding in your hand,

And you get burned, instead,

In their ashes.

... You are a fragment in my memory...

I did not caress you,

I did not tear you,

I did not burn you;

You were capable –

You entered my heart and you live there.

Translated by M.Badalian

ԻՆՉԻ՞ ՀԱՄԱՐ ԳԻՇԵՐՆԵՐԸ ԵՍ ՉԵՄ ՔՆՈՒՄ...

Դու կարծում ես՝ ի՞նչ եմ անում

Չվերջացող գիշերներում՝ երբ չեմ քնում,-

Ընթերցու՞մ եմ,

Երազու՞մ եմ,

Վերհիշու՞մ եմ,

Թե՞ օրվա մեջ

Տեսած-լսած բամբասանքներն եմ «որոճում»:

Կուզենայիր, որ քո մասի՞ն մտածեի...

Չէ, չի լինի:

Զբաղված եմ ես:

Չես հավատա, բայց կարևոր գործ եմ անում,

Որ ցերեկը չի էլ արվում,-

Աչքերս փակ,

Սիրտըս արթուն

Շունչըս պահած ունկնդրում եմ

Շրշյուններին դրսի,

Ու լսում եմ ամեն-ամեն ծաղկաթերթի

Հոգոցը այն,

Որ գալիս է ծաղկաբույլից անմխիթար

Ու գնում է հեռուները անծայրածիր տիեզերքի...

Բա տեսնու՞մ ես՝ ինչ եմ անում,-

Ես քո մասին մտածելուց եմ ինձ փրկում...

Ի՜ՆՉ ԱՆԵՄ ՔԵԶ ՀԵՏ

Երբեմն, (հաճախ),

Ձեռքդ ես առնում

Պատառիկները

Դեղնած անցյալիդ

Ու մեկիկ-մեկիկ

Շոյում կամ պատռում,

Իսկ կան այնպիսիք,

Որ կուզես դարձնել կրակի բաժին,

Բայց ձեռքիդ բռնած՝ նայում ես, նայում

Ու ինքդ վառվում

Մոխիրների մեջ նրանց ածխացած:

...Մի պատառիկ ես հիշողությունից...

Ո'չ շոյել եմ քեզ,

Ո'չ պատռել եմ քեզ,

Ո'չ վառել եմ քեզ

Կարողանում ես,

Սիրտս ես մտել, այնտեղ ես ապրում:

Rosa Khastyan (1956) Ռոզա Խաստյան

Rosa Khastyan - poet, prose writer and translator. She lives in Abkhazia where she was born in 1956. Rosa Khastyan is a bilingual author; she writes equally in Russian and Armenian. She is fluent also in Armenian Hamshen dialect and uses it in her works. Rosa has published seven collections of poetry and prose. She is a member of the Writers’ Union of Armenia (since 2015), and of the Writers’ Union of Russian Federation (since 2016).