|
* * * The sound of your steps which used to reach me as sweet melody – barely audible, then, like a sea-wave approaching the shore, used to gather strength with prosody of my quickened heartbeat becoming an ear-deafening uproar, today… abandons the shore joined with the same waves.
* * * now I understand that my birth wasn’t my birth at all but reincarnation of that virgin girl who in her past life didn’t find her love
so my death I know also will not be an ordinary death it will be lovemaking between gloom and light It will be a ritual of giving myself to the land
* * * perhaps I would be still silent but it’s long time that my dreams endlessly are interrupted by bombs and are squashed under soldier’s boots like flowers
I need a new God who hates like me …the blood color otherwise how long I have to wake up from a blast and find my …dreams all bloody and in mud
today the last time I scrape my dream from my shoes and I go to seek ․․․him
otherwise… how long?... like this…
* * * You’re neither approaching nor receding
like the horizon you’re always in the same distance away from me
you’re so immobile that a temptation to paint rises in me
do not move please I swear one last brush and it will be done
God please stay a little longer immobile indifferent
like a model
Translated by Moushegh Badalian |
|
* * * Ոտնաձայնը քո որ նուրբ մեղեդու հազիվ որսալի թույլ ձայներանգով ափին մոտեցող ալիքի նման հզորանալով սրտիս զարկերի առոգանությամբ դառնում էր ունկեր խլացնող շառաչ այսօր... միացած նույն ալիքներին լքում է ափը:
* * * նոր եմ հասկանում որ իմ ծնունդը բոլորովին էլ ծնունդը չէր իմ այլ հարությունն էր այն կույս աղջկա որն անցյալ կյանքում չէր գտել սերն իր
իմ մահն էլ գիտեմ մահ չի լինելու մի սովորական այն լինելու է լույս ու խավարի սիրաբանություն այն լինելու է հողին տրվելու արարողություն
* * * գուցե լռեի դեռ ես բայց որքան ժամանակ է անվերջ ռումբերով է ընդհատվում երազս ու ճզմվում է կոշիկների տակ զինվորների՝ ինչպես ծաղիկ
ինձ նոր Աստված է պետք որն ինձ պես զզվում է ... արյան գույնից թե չէ որքա՞ն այսպես պիտի զարթնեմ ձայնից ու ցեխի մեջ գտնեմ ու արյունոտ տեսնեմ ... երազս
այսօր վերջին անգամ եմ ես քերում երազը իմ կոշիկների տակից ու գնում եմ փնտրելու ... նրան
թե չէ ... այսպես ... որքա՞ն ...
* * * ոչ մոտենում ես ոչ էլ հեռանում
հորիզոնի պես միշտ նույն չափով ես ինձանից հեռու
այնքան անշարժ ես որ նկարելու գայթակղություն եմ սկսում զգալ
չշարժվես հանկարծ երդվում եմ վերջին շտրիխն է ու վերջ
Աստված Խնդրում եմ մի քիչ էլ մնա անշարժ անտարբեր
բնորդի նման |
|
Sona Van - Սոնա Վան Sona Van (Sona Ter-Hovhannisyan) is a well-known Armenian-American poet, essayist and publisher. She has authored 7 books of poetry that have been translated and published in 20 different languages around the world. Russian translations of her works were published in numerous, prestigious literary magazines in Russia including «Orion», «Druzhba narodov, «Literaturnaya Gazeta», «Novy Mir», etc. Her most recent collection of poems, the «Libretto For The Desert», has been presented at international poetry festivals in China and Kenya. For her poetry she has been awarded many national and international medals. |
|
Translations from Armenian Թարգմանություններ Հայերենից
|
|
Poetic Translations Into And From Armenian Բանաստեղծական Թարգմանություններ Հայերեն և Հայերենից |
