|
The thinned autumn waters are weeping... The thinned autumn waters are weeping, Taking gold in their fading flow, And you, cranes, from the mystery sweeping, Back to mystery’s depths, you go.
A blue light glimmers far through the haze, The wind scatters smoke all alone, And in your cries, migrating cranes, An endless, soft sorrow is shown.
You soar endlessly through the blue, Your cry’s a lament in the air... Please hold a place in your flock so true, Cranes, I will join you soon up there.
It’s thaw in the highlands... It’s thaw in the highlands, The mountain sheds tears, O, how limpid it is – The tear of the Greats! The flood descends swiftly, Breaks everything unclean, How narrow’s the valley! How narrow’s the ravine! The mountain sheds tears, The flood thunders and hits, O, how frightful it is – The tear of the Greats!...
Tonight, till light ... Tonight, till light I brought to mind All my past loves – young and belle... One – like puzzle unsolvable, One – an empty pretty shell. One was heartless and too naughty, One – genuine heart and soul, One was like a sweet melody – Wasn’t like anyone at all... I remembered them, one by one, With jealousness and longing, I purified myself anew By luminous suffering. I brought to mind all my past loves, And I forgave them for pain, And all of them, just as they were, I loved tenderly again.
Translated by Moushegh Badalian |
|
Աշնան բարակած ջրերը լալիս... Աշնան բարակած ջրերը լալիս, Աշնան ոսկին են իրենց հետ տանում, Ու դուք, կռունկներ, անհայտից գալիս, Դեպի անհայտն եք նորից հեռանում:
Կապույտ լույսով է հեռուն բռնկել, Քամին մենավոր մի ծուխ է բեկում, Ու ձեր կանչի մեջ, չվող կռունկներ, Ինչ-որ կարոտ է անվերջ հեկեկում:
Կապույտը կտրած գնում եք անվերջ, Ու աշնան ձեր չուն նման է լալու... Ինձ էլ տեղ պահեք ձեր երամի մեջ, Կռունկներ, շուտով ես էլ եմ գալու…
Լեռներում ձնհալ է... Լեռներում ձնհալ է, Լալիս է բարձունքը, Այս որքա՜ն զուլալ է Մեծերի արցունքը: Իջնում է հեղեղը, Ամեն ինչ քանդում է, Հովիտը ի՜նչ նեղ է, Ի՜նչ նեղ է անդունդը: Լալիս է բարձունքը, Շաչում է հեղեղը, Մեծերի արցունքը Այս որքա՜ն ահեղ է..
Գիշերն ի լույս... Գիշերն ի լույս իմ բոլոր Հին սերերը հիշեցի... Մեկն առեղծված էր ասես, Մեկը՝ դատարկ մի խեցի, Մեկը անսիրտ էր ու չար, Մեկը՝ սիրտ էր ու հոգի Մեկը երգի էր նման Ու նման չէր ոչ ոքի... Վերհիշեցի բոլորին Կարոտանքով ու խանդով, Մաքրվեցի ես նորից Մի լուսեղեն տանջանքով: Վերհիշեցի բոլորին Ու բոլորին ներեցի, Ու բոլորին, բոլորին Այսօր նորից սիրեցի:
|
|
Vahagn Davtian (1922 - 1996) Վահագն Դավթյան Armenian poet, publicist, translator, play writer. Winner of the State Prize of the Armenian SSR (1977), winner of the Charents Prize (1979). Honored figure of culture of the Armenian SSR. Academician of the National Academy of Sciences of Armenia (1996). Since 1949 was a member of the Writers’ Union of the USSR. |
|
Translations from Armenian Թարգմանություններ Հայերենից
|
|
Poetic Translations Into And From Armenian Բանաստեղծական Թարգմանություններ Հայերեն և Հայերենից |
